bu bezgin kaşifin hikayesiydi
sevinmişdi bezgin kaşif burnunu keşfetmişdi!
kafafası iyidi her gün,aradığı tek şey değildi sevgi
at görür sevinirdi,yaprak düşer sevinirdi
bir gün isteksizce balığa gitti
kurtlanmış bir armut takdı ucuna
takıldı bir beşgen ayı oltasına,bezgindi çekmedi
ahh diyordu vah demek istemedi
anlasalar dedi 'beni'
bana inanın ben bir yalancıyım
fala inanmam falda bakarım
soytarılar kralıydı kaşif,yalancılar kralı
çok mutluyum diye haykırdı
tanrıydı kendince yada münecimin başı
gökyüzünde yürüyordu,kimseye görünmeden
sayıklıyordu ışıksızım ben
hırsızları soyan bir deliden akıl dilendi
nedensiz gülmeleri hoşuna gitti
yinede mutluydu dilenciler meyhanesinde
bağırıyordu insanların yarısı maymun diye
ve ekledi maymunlar pislemiş diğerlerine
bezgin kaşif avlanmıyor o adanın denizinde artık
ıslanmış bezginliğiydi onun son keşfi
kefenleri giymiş geziyor kaşif ve peygamberleri
M( akat dan) Y(azılar)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder